Allah Müslüman’ı Unutmaz / Köşe Yazısı - Emrah KAR

• Facebook'ta paylaş
• Twitter'da paylaş

 Allah Müslüman’ı Unutmaz

İkindi vaktiydi. Dükkânda tek başıma oturuyor telefonda vakit geçiriyordum. Akşama doğru olduğu için pek müşteri gelmiyordu. Birden dükkâna 12 yaşlarında bir kız çocuğu girdi.

-Abi bana yardım eder misin? Dedi.

-Tabi. Nasıl yardım edeyim, dedim…

- Hava soğuk, evim çok uzakta, oraya kadar yürüyemem.1 TL verebilir misin? Şehir içi arabasına binip giderim, dedi.

Konuşma tarzından hemen anlaşılıyordu Suriye vatandaşı olduğu. Belli ki çok üşümüştü ve çok içten bir şekilde yardım istiyordu.

-1TL uzattıktan sonra, nerde oturuyorsun, kimlerle kalıyorsun, diye sordum.

-Annem ve abim var. Öğretmenevinin yakınlarında oturuyoruz dedi. BABAM Suriye’de şehit oldu. Biz de buraya gelmek zorunda kaldık dedi.

Konuşmasından çok etkilendim ve biraz daha para vermek istedim. Ne kadar ısrar etsem de almadı.

-Bu para yeter dedi. Eve kadar gitsem yeterli dedi. Ben dilenmiyorum ki, dedi.

-Nasıl geçiniyorsunuz, diye sordum?

-Abim çalışıyor, bize bakıyor, dedi.

Peki, zor olmuyor mu diye sordum. Ve hayatımda şimdiye kadar duyduğum en etkileyici sözü işittim…

-ALLAH MÜSLÜMAN’I UNUTMAZ, dedi ve sessizce dükkândan çıkıp gitti…

Hayatım boyunca hiç bu kadar duygulanmamıştım. Kafam allak bullak olmuştu. Böyle bir tecrübe yaşamamıştım daha önce. Gözlerinin içine baktım, gözleri hayat doluydu. Umudunu kaybetmemişti. Çünkü Müslümanlar asla umudunu kaybetmez…

Akşama kadar ne yaptığımı bilmeden dükkânın içinde bir sağa bir sola gidiyordum. Allahım bu çocukta ki iman nasıl bir imandır ki her şeye rağmen sapasağlam ayakta durabiliyor ve ümitvar olabiliyor. Ufak sorunları kafama takıp isyan noktasına geldiğim anları düşündüm. Her şeye sahip olduğum halde şükretmediğim için ne kadar pişman olduğumu fark ettim. Vicdanımın sesini dinledim ve sürekli aynı sesi işitiyordum artık: ALLAH MÜSLÜMAN’I UNUTMAZ…