Dostum!
Kardeşim İ’ye ithaf
İçinde bulunduğun tereddüt haline rağmen hayat rotasını “gitmek” ten yana belirlemen bu satırları yazmama vesile oldu.
Rabbim hakkında hayırlısını, hayırlısında sebatı nasip etsin.
Dostum!
Yol tıkanmış, hayat durmuş, oluşturulan bariyerler-barikatlar inancı kuşanmaya engel teşkil ediyorsa, evet, tabi ki gitmek lazım.
“Kendilerine yazık eden kimselere melekler, canlarını alırken: «Ne işte idiniz!» dediler. Bunlar: «Biz yeryüzünde çaresizdik» diye cevap verdiler. Melekler de: «Allah'ın arzı geniş değil miydi? Hicret etseydiniz ya!» dediler.(Nisa 97)
Rahmetli Ali Şeriati hicreti, Allah için mekân değiştirmeyi, bir inkılâp olarak görenlerdendir.
Durma noktasına gelen hayatın önündeki barikatları kaldırma çabası, evet, bir inkılâptır. İnancını yaşanmak için emin bir belde arayışında olmak, bir açık yol arayışına girmek, evet, bir inkılâptır.
Bir kısım bilginimize göre medeniyet kuran toplumların temel özelliklerinden biri hicreti yaşamış olmalarıdır. En azından kendi medeniyetimizin dirilmesi açısından baktığımızda haklılık payı olan bir yaklaşım…
Gitmek, ancak inanç adına, inancın daha fazla yaşanması adına olduğu zaman hicret kabul edilir. Başka niyetle çıkılan yolun Rabb katında bir kıymeti, bir bereketi, bir rahmeti olmayacaktır.
Vuslatı amaç edinmeyen bir yolculuktan, bir mekân değişiminden Allah’a sığınırız.
Dostum!
İkilemlerimiz her zaman olacaktır. Hayat aslında biraz da bu ikilemlerle mücadeleden ibarettir. İyi ile kötünün, doğru ile yanlışın, hak ile batılın ikilemi, insanı yaratıkların en şereflisi de yapabilir, aşağıların en aşağısı da…
Gitmek ile kalmak arasındaki hassas farkın vurulacağı terazi işte bundan dolayı istikamettir. Dosdoğru yol üzere kalmada terazinin hangi kefesinin daha fazla etkide bulunacağı, hangi tarafın ağır basacağıdır. Gitmek mi, kalmak mı?
Asıl olan bu ikilemlerimizin menzilimizin neresine tekabül ettiğidir. Asıl olan menzili şaşmamaktır. Yolu ve yolcuyu kutsallaştıran yaklaşımların istikamette sapmalara neden olacağı ise aşikârdır.
Bilirsin, yolun başındaki zerre misali sapmalar, ileri aşamalarda telafisi mümkün olmayan kaymalara neden olabilmektedir.
“Dosdoğru yol” üzerinde kalmada Rabbimizin emri vakide bulunmasının nedeni de bu olsa gerek. Her namazda mevzuyu ısrarla gündemleştirmenin, tüm meselelerimizin merkezine yerleştirilmesinin nedeni…
Dostum!
Gitme hazırlığının en önemli gündemi özeleştiri olmalıdır. Bilesin ki istikamete bağlılığı arttıracak her özeleştiri “gitme” leri inkılâp mesabesine yükseltecektir.
Yola düşmekle yoldan düşmenin farklı olduğunu ve ikincisinin masum gerekçelerinin, mantıklı savunmalarının eksik olmayacağını da bilirsin. Her ikisinde de bir yol ve yolcu vardır. Fakat bilmen gerekir ki ikisinin arasındaki ince farkı keşfetmek bazen o kadar açık olmayabiliyor.
Dostum!
Gitmenin kolay olmasından çok daha zor olanı dönüşlerimizdir. Dönmenin gitmek kadar kolay olmadığını hatırlatmak isterim.
Hicret, her zaman bir dönüşü bünyesinde barındırır. Doğru. Fakat çoğu kez girilen yoldan dönüş bir inkılâpçı duruşu gerektiriyor ki, bu da o kadar kolay olmayabiliyor.
Hatta imkânsız çırpınışlara…
Hatırlatmak isterim: Doğruya bir tuğla olamayanların, batılın rüzgârının önünde bir yaprak olmaktan kendilerini kurtarmaları mümkün değildir.
İmtihanlarımızda tevhidi yüreğimize muska yapamadığımızda, şirkin muskalarının esiri olmamız içten bile değildir.
Dostum!
Rabbim imtihanlarımızı kolay kılsın. Şeytan ve dostlarının vesveselerinden, fısıldamalarından bizi uzak tutsun. Her anımızı, her nefesimizi istikamet üzere kılsın.
