Eğitimle Diriliş Film Okumaları
Eğitin alanında yapılan en önemli eleştirilerden biri eğitimcilerin uygulamaya dair bir tecrübe kazanmadan eğitim alanına girmesinin yarattığı tahribatlar ve meydana gelen kayıplardır.
Çok istisnai bölümler dışında genelde teorik bir eğitimin verilmesi ve verilen teorik eğitimin de mevcut kültürel atmosferle ilgisinin olmaması ise bir diğer problemdir. İthal bir sistemin teorisini veren eğitim müfredatı maalesef teorik olarak da ciddi eksiklikler barındırmaktadır.
Coğrafyası ve yetişme koşulları ‘kendine has’ olan bir bitkinin ortamını değiştirdiğiniz zaman o bitkiden elde edeceğiniz netice beklentinizden çok farklı olacak ve ciddi bir hayal kırıklığı ile karşılaşacaksınız.
Mevcut eğitim sisteminin ürünlerine bakıldığında, genelde olumsuz bir intiba olduğuna ve gelecekle ilgili beklentiler de çok olumlu olmadığına göre mevcut durumla ilgili kısa vadede ne yapılabilir soru gündeme gelmektedir.
Bu durumda bizim kanaatimiz, eğitimcilerin bireysel ve grup eğitimine ağırlık vermelerinin önemli bir yeri olacak, en azından ‘dar alan’da verilen ürünlerin-eserlerin kalitesini olumlu etkileyecektir.
Eğitim alanında bu minvalde görülen temel eksikliklerden birinin, farklı somut uygulama örnekleri olduğu söylenebilir. Somut uygulama örnekleri ile ilgili bir birikim, eğitim ve öğretim yöntemlerinin çeşitlenmesine neden olacak, bununda eğitimin kalitesine belirgin bir katkısı olacaktır.
Eğitimle Diriliş Derneği’nde bu sene başında beri ayda bir uygulanan ‘Eğitimle Diriliş Film Okumaları’nı, somut eğitim uygulamalarına mütevazı bir katkı olarak görmek, değerlendirmek mümkündür.
Ayda bir eğitim alanında, çoğu kez farklı uygulamaları-yöntemleri işleyen filmlerin izlendiği bu programın uygulama tecrübesi açısından önemli bir potansiyel taşıdığı kanaatindeyim. Filmin akabinde filmle ilgili yapılan değerlendirmelerin, uygulamaların işlevselliği ile ilgili analizlerin, önemli bir tecrübe kazandıracağı kanaatindeyim.
Bu çerçevede şu ana kadar izlenen filmler şunlar: Steven Zaillian’ın yönettiği Masum Hamleler, Samira Makhmalbaf’ın yönettiği Kara Tahta, Christophe Barratier'in yönettiği Koro, Sanjay Leela Bhansali’nin yönettiği Black filmidir. Filmlerin her birinin kendi kulvarında önemli bir kıymet taşıdığını belirtmek isterim.
Bu arada, düzenli periyotlarla, eğitim boyutu ağır olan bir filmi izleyip akabinde filmin eğitim açısından değerlendirmesini yapmanın benzeri bir örneğini bilmiyorum.
Filmleri eğitsel açıdan işlemenin görebildiğim önemli artılarından biri günümüze yakın zamanda çekilen filmlerle ilgili yapılan değerlendirmelerde modern zamanların yarattığı tahribatlarla ilgili de uygulama tecrübesi kazandırmasıdır. Mevcut müfredatın çoğu boyutu ile günceli yakalayamama riskinin olduğunu dikkate aldığımızda yakın zaman ile ilgili uygulama tecrübelerinin önemi bir kat daha artmaktadır.
Rahmetli Nurettin Topçu’nun “Dünyada hiçbir fetih, kaderin sırrına vakıf olanlar için, sınıf kapısını açmak kadar şerefli değildir… Mektep koridorları gerçek fetihlerin yeridir. Harp cephesindekinden daha derin ve trajik duygular sisteminin yaşandığı muhteşem ve ilahi sahnedir.” sözü aslında sorumluluğumuzun ne kadar büyük olduğu ile ilgili önemli bir ifadedir.
Eğitimcinin sınıf içindeki uygulamalarını sürekli zenginleştirecek, yenileyecek bir çaba içinde olması, yaptığı işin olmazsa olmazlarındandır. Bu anlamda Eğitimle Diriliş Derneği’nin ayda bir tüm eğitimcilerin katılımına açık yaptığı film gösterimini-tahlillerini önemsiyor, programın organizesini yapan eğitimci İsmail Uluçay ve Hacı Ocak ‘a teşekkürlerimi ifade etmeyi bir borç biliyorum.
Bilal AKGÜL
