NEDEN ÖĞRENELİM Kİ AKİF’İ?
Sıcak koltuklarımızdan kalkmadan çok hızlı ve konforlu bir araştırma yapabiliriz. Kitap satışı yapan herhangi bir internet sitesine girip “Mehmet Akif Ersoy” yazalım.
Sonuç…
Sizin de gördüğünüz gibi önümüze devasa bir bibliyografya çıkıyor. Kimisi Akif’in kendi eseri, kimisi çocuklara Akif anlatıyor, kimisi…
Şöyle bir sonuç çıkarıyorum bu konforlu araştırmadan: Alimlerimiz, münevverlerimiz, yazarlarımız bize Akif’i işaret ediyor. Bu şahsiyeti okumamızı ve öğrenmemizi salık veriyorlar.
Peki neden öğrenelim ki Akif’i? Önemli ve maharetli bir şair olduğu için mi? İstiklal Marşı’nı yazdığı için mi?
“Mehmet Akif” denilince akla gelen ilk isimlerden birisi olan M. Ertuğrul Düzdağ “Neden Akif?” sorusuna şu cevabı veriyor: “Yakın veya uzak geçmişte yaşamış, Türkçe eserler vermiş, hayatı ve eserleriyle müslümanlara din, ahlak, vatan, millet … telkin etmiş, …(kişileri düşünün). Şimdi bunların içinden öyle birini seçelim ki bugünün Türkiye’sinde, onu herkes tanısın; evet herkes tanısın ve kendisinden bahsettiğinizde, sözlerini naklettiğinizde, sözlerini naklettiğimizde, şahsiyetine itiraz etmeden, ismini yadırgamadan, fikirlerini benimseyerek sizi dinlesin…” Ertuğrul Hoca “Akif” bahsinin çok farklı ve önemli bir yönüne işaret ediyor: Akif bu topraklarda birleştirici bir ortak paydadır. Yaşadığı dönemde belli bir siyasi akımın temsilcisi ve savunucu da olsa; bugün Akif hakkında ileri geri konuşacak pek kimse yoktur diye düşünüyorum. Dolayısıyla Mehmet Akif Ersoy sadece geçmişte yaşamış ve önemli işler yapmış bir şahsiyet değil; aynı zamanda bir ‘değer’dir.
Bu kadar mı?
Değil!
Konumuz “Mehmet Akif Ersoy” ise şahsiyetine değinmemek konu başlığını okuyup geçmek gibi bir şey olur; zira Akif’i “değer” yapan en başlıca etmen şahsiyetidir haddizatında. Öyle bir şahsiyet ki; üzerinde giyecek paltosu dahi yokken “Para için marş yazmam.” diyerek İstiklal Marşı’ndan hak ettiği parayı bağışlayacabilecek kadar tok gözlü ve prensip sahibidir. Abdülhamid’i ve İttihat ve Terakki’yi, hem de iktidar oldukları ve en güçlü zamanlarında, eleştirebilecek kadar cesur; Cumhuriyet hükümetinde yanlış gördüklerini onaylamayıp gönüllü(!) sürgün ve göz hapsini göze alacak kadar dik duruşludur. Eğitim öğretim hayatına baktığımızda ilim aşkının, Milli Mücadele dönemindeki icraatlarına baktığımızda vatan sevgisinin en saf halini görebiliriz. Vesaire vesaire.. Neden mi öğrenelim Akif’i? Örnek bir şahsiyeti tanımak için de…
“Milli Mücadele” demişken Mehmet Akif’i öğrenmek, araştırmak için koca bir sebep daha: Alternatif tarih okumaları için… Ana akım tarih yazımının etki alanından çıkmak istemez misiniz?..
Tarih disiplininin “taraflı” bir disiplin olduğu konusunda tam bir mutabakat söz konusu diyebiliriz. En azından günümüz tarihçileri arasında… Hatta bir Hoca şöyle buyuruyor: “Tarafsız tarihçi yoktur; ahlaklı tarihçi vardır.” Her neyse efendim, girmemek lazım bu tür sıkıcı!(!) konulara… Lakin bu toprakların modern tarihine bir başka ‘taraf’tan bakmak için de Akif okuyabiliriz.
Her derde deva olmasa da Akif okumak, birkaç derde deva olduğu aşikar! Lafı çok uzatmamak adına bu kadarla yetiniyoruz.
Ve son verirken satırlarımıza o günü yad etmeyelim mi? Hani bir Aralık günü… Koskoca İstiklal Şairi’nin cenazesi geliyor örtüsüz bir tabutta. “Millet” toplanmış, Şair’i el üstünde taşıyor.
Evet, Yusuf Hoca’nın da dediği gibi: “Cenazesinde ‘devlet’ yoktur lakin ‘millet’ oradadır.”
Acaba günümüzdeki Akif merakı; sahipsiz kalan Akif’e vefa borcunun ödenmesi, Şair’in yalnızlığına bir tepki de olabilir mi? Bilmem. Belki de…
